Electra's view of the world
Την παρατηρώ συνεχώς. Της κάνω διάφορα πειράματα, αυτοσχέδια, της στιγμής για να την καταλάβω. Είναι η πρώτη φορά που ζω από τόσο κόντα κάποια σαν την Ηλέκτρα.
Η Ηλέκτρα κουβαλάει σαν κατάρα την ίδια έκφραση..από άλλα σήματα μπορείς να διαγνώσεις τις διαθέσεις της. Η Ηλέκτρα κλαίει όταν φεύγεις έστω και για ένα λεπτό..μετά παίζει με τα παιχνίδια της και σε ξεχνάει εως τη στιγμή που θα ακούσει πάλι το κουδούνι. Η Ηλέκτρα φωνάζει όταν δεν της δίνεις σημασία..Φωνάζει κι όταν κάτι δικό της έχει πέσει πίσω απο τον καναπέ και δε το φτάνει..Θέλει να τρώει αυτό που τρως και συ...της αρέσει το νερό και τα παγάκια ...να κάνει μπάνιο...να ρεμβάζει από το μπαλκόνι ...να κυνηγά πουλιά -δεν της το έμαθε ποτέ κανείς ( Πιάνονται τα πουλιά Ηλεκτράκι μου? Εμ , δεν πιάνονται)-...να τρέχει...να παίζει ατελείωτες ώρες, όλες τις ώρες της ημέρας μαζί σου με το μπαλάκι της. Η Ηλέκτρα βρίσκει τις πιο δροσερές γωνιές του σπιτιού για να πάρει έναν υπνάκο....Η Ηλέκτρα δε σ'αφήνει σε ησυχία..έχει εμμονή με τα χέρια σου γιατί γνωρίζει ότι από κει προέρχονται τα χάδια που της προσφέρεις αφειδώς.
Κι όταν κάνει τη ζημιά της και τη μαλώσεις κατεβάζει το κεφάλι της ή σε κοιτάζει πλαγίως ποτε απευθείας . Το ξέρει ότι έχει κάνει μαλακία αλλά μπορεί αύριο να υπόπεσει στο ίδιο σφάλμα, δε φταίει εκείνη..εσύ φταις που την αφήνεις μόνη.
Η Ηλέκτρα είναι ζώο. Δε σκέφτεται λογικά. Είναι μόνο ένστικτο και παρόρμηση. Διαθέτει μια ιδιότυπη μορφή συναισθηματικής νοημοσύνης. Δεν έχει άγρια ένστικτα...κουνάει την ουρά της και πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους...δε γαβγίζει στους μετανάστες γιατί η φύση της είναι η αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινη παρέμβαση ...διαμαρτία της φύσης.
Καμμιά φορά νομίζω ότι μου χαμογελά.
Άρχισα να παίρνω τα πάνω μου μετά από σχεδόν δύο μήνες.
