
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει, στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει, μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις, χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε. Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε. Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
2 comments:
Μόλις πρχθές ανέβασα τους αγαπημένους μου στίχους πό το "Μόνο..."
"Όλα έπρεπε να γίνουν,μόνο η νύχτα δεν έπρεπε γλυκειά έτσι τώρα να ναι..."
karuwtakis!!!!!!..8elw na fugw pia apo'dw 8elw na fugw pera se kapoion topo agnwristo kai neo,na ginw mia xrusi skoni mes ston ai8era......magos itan o an8rwpos,oxi poiitis!
polu wraio blog!
Post a Comment