FOCUS ( ΦΑΚ ΑΣ)

Γεννήθηκα για να παρατηρώ.
Τόσο έντονα θα σας κοιτάζω που θα κομπλάρετε και θα μου ζητήσετε το λόγο.
Σκάω στα γέλια, στα μούτρα σας.
Σας παρατηρώ.
Παχύδερμα που προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπία στο σταματημένο μετρό.
Ξανθές γριές σαντρέ με πορτοκαλί κραγιόν σε μια μάζα ζαρωμένων χειλιών.
Πιτσιρίκια φθονέρα που τους χαμογελάς και γυρίζουν από την άλλη.
Τεχνοκράτες ζήτουλες που εκμεταλλεύονται την αδυναμία μου χώνοντας το βρωμόπανο τους στο τζάμι του αυτοκινήτου μου επειδή είμαι γυναίκα (πάντα τους ρωτώ γιατί η γυναίκα στη χώρα τους είναι σα ζώο...γέλανε με τα κάτασπρα δόντια τους).
Ζευγάρια που κοιτάζονται στα μάτια για να δουν αν είναι πιο γαμάτα από το σύντροφό τους.
Σκύλους που τα κάνουν στο δρόμο.
Φιλόζωους που δεν τα πατάνε αλλά ούτε και τα μαζεύουν.
Ταξιτζήδες που βρίζουν, έχουν πυτιρίδα και σε 12ωρη βάρδια δεν έχουν ανοίξει λίγο το παράθυρο να βγει η βρώμα.
Νεολαίους που πάσχουν από γεροντική άνοια.
Μεσήλικες που παλιμπαιδίζουν.
Μοναχικούς που διψάνε για άνθρωπο, έστω και ανθρωποειδές.
Υπερκοινωνικούς που δεν κατοικούνται μέσα τους από κανέναν...
Άλλη μια μέρα έφυγε έτσι..
Λοιπόν την κάνω.
Κάποιος νομίζω ότι με παρακολουθεί.