Γράμμα προς άγνωστο παραλήπτη

Αγαπημένο μου,

ξύπνησα το πρωι με μία έντονη επιθυμία να σε δω. Μετά μου έφυγε. Ήπια καφέ πολυ γλυκό και ανοιξα το ραδιόφωνο. Μετά το έκλεισα.

Άνοιξα το αιρ κοντίσιον και ξάπλωσα στον καναπέ. Μετά σηκώθηκα.

Και τώρα τι;

Η ματαίωση όπως καλά γνωρίζεις δεν έρχεται απ΄έξω. Από μέσα μας και μόνο πηγάζει. Η φαντασίωση αν απέχει παρασάγκας από το πραγματικό, τότε η ματαίωση θα καταφτάσει γοργά κι εκδικητικά.

Μόνο που ξέρεις υπάρχει ένα θεματάκι αγάπη μου...

Το πραγματικό φιλτράρεται πάντα από το μέσα μας.

Το φανταστικό σα βαμπίρ τρέφεται από τον Άλλο.

Εσύ μου δημιουργείς δίψες -φανταστικό

που δε μπορείς να μου τις ξεδιψάσεις-πραγματικό.

Ή το αντίστροφο;

Έχω μπερδευτεί...

Είμαι κουρασμένη. Θα περιμένω στην άκρη του δρόμου και ίσως περάσεις να με πάρεις...

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Άρχισα να παίρνω τα πάνω μου μετά από σχεδόν δύο μήνες.

Οι άθλιες επαρχιακές πόλεις, με φρικτή σιλικόνη στα χείλια, να μοιάσουν προσπαθούν στη σταρ Αθήνα.

Ακριβά ρούχα, ξανθές βαφές μαλλιών ξορκίζουν τα λιή και τα νιή τους..

Το βασίλειο της ψησταριάς και της γουρουνοπούλας..

Ζήτω το έθνος και η αγροφυλακή!

Πας μη Έλληνας μαλάκας!

I am, You are, He is, She is.....

The verb to be.

Where the fuck am I?

ΜΙΚΡΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ

Μετρό Μόσχας 1

Μετρό Μόσχας 2

Μετρό Μόσχας 3

Πολυκατάστημα ΓΥΜ( Γκουμ). Πως η Μόσχα κατάντησε να είναι η πιο ακριβή, καταναλωτική πρωτεύσουσα του Κόσμου

Μαυσωλείο του Λένιν

Κόκκινη Πλατεία, Μόσχα. ( Όπου κόκκινο ίσον ωραίο στα Ρώσικα. Τουτέστιν " Ωραία Πλατεία")

Ναός του Αγ. Βασιλείου, Κόκκινη Πλατεία.

Πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, Μόσχα.

( Μία από τις 7 αδερφές, οικοδόμημα των Σταλινικών Χρόνων)

Electra's view of the world

Την παρατηρώ συνεχώς. Της κάνω διάφορα πειράματα, αυτοσχέδια, της στιγμής για να την καταλάβω. Είναι η πρώτη φορά που ζω από τόσο κόντα κάποια σαν την Ηλέκτρα.

Η Ηλέκτρα κουβαλάει σαν κατάρα την ίδια έκφραση..από άλλα σήματα μπορείς να διαγνώσεις τις διαθέσεις της. Η Ηλέκτρα κλαίει όταν φεύγεις έστω και για ένα λεπτό..μετά παίζει με τα παιχνίδια της και σε ξεχνάει εως τη στιγμή που θα ακούσει πάλι το κουδούνι. Η Ηλέκτρα φωνάζει όταν δεν της δίνεις σημασία..Φωνάζει κι όταν κάτι δικό της έχει πέσει πίσω απο τον καναπέ και δε το φτάνει..Θέλει να τρώει αυτό που τρως και συ...της αρέσει το νερό και τα παγάκια ...να κάνει μπάνιο...να ρεμβάζει από το μπαλκόνι ...να κυνηγά πουλιά -δεν της το έμαθε ποτέ κανείς ( Πιάνονται τα πουλιά Ηλεκτράκι μου? Εμ , δεν πιάνονται)-...να τρέχει...να παίζει ατελείωτες ώρες, όλες τις ώρες της ημέρας μαζί σου με το μπαλάκι της. Η Ηλέκτρα βρίσκει τις πιο δροσερές γωνιές του σπιτιού για να πάρει έναν υπνάκο....Η Ηλέκτρα δε σ'αφήνει σε ησυχία..έχει εμμονή με τα χέρια σου γιατί γνωρίζει ότι από κει προέρχονται τα χάδια που της προσφέρεις αφειδώς.

Κι όταν κάνει τη ζημιά της και τη μαλώσεις κατεβάζει το κεφάλι της ή σε κοιτάζει πλαγίως ποτε απευθείας . Το ξέρει ότι έχει κάνει μαλακία αλλά μπορεί αύριο να υπόπεσει στο ίδιο σφάλμα, δε φταίει εκείνη..εσύ φταις που την αφήνεις μόνη.

Η Ηλέκτρα είναι ζώο. Δε σκέφτεται λογικά. Είναι μόνο ένστικτο και παρόρμηση. Διαθέτει μια ιδιότυπη μορφή συναισθηματικής νοημοσύνης. Δεν έχει άγρια ένστικτα...κουνάει την ουρά της και πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους...δε γαβγίζει στους μετανάστες γιατί η φύση της είναι η αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινη παρέμβαση ...διαμαρτία της φύσης.

Καμμιά φορά νομίζω ότι μου χαμογελά.

Summertime and the living is easy...

Σε μια χώρα όπως η δική μας

η καλοκαιρινή φυγή είναι επιβεβλημένη

όχι στα νησάκια μας

όχι στα βουνά μας

αλλά όσο πιο μακρια γίνεται

σε άλλη ήπειρο

με visa

καλύτερα

GREEN CARD

να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΑΜΕΣΩΣ...

Δε μπορώ να χαλαρώσω στις διακοπές μου.

Η ιστορία αρχίζει ενώ κανονίζω το που, πως, πότε, με ποιόν, πόσο, για πόσο...

Αφού λυθούν τα πρακτικά και μέχρι να φύγω...Φρικάρω.

Να ψωνήσω

Να ετοιμάσω βαλίτσες

Να μην αφήσω εκκρεμότητες

Να αποχαιρετήσω λες και πάω μετανάστης

Να αποβιβαστώ

Να ταξιδέψω και να ταλαιπωρηθώ αφού δε μπορώ να κοιμηθώ σε κανένα μέσο μεταφοράς.

Να φτάσω

Να δω που θα μείνω

Να αρχίσω να εγκλιματίζομαι σε νέο τόπο με νέο "χαλαρό ωράριο"

Οι μέρες περνάνε και αρχίζω να χαλαρώνω δυό μέρες προτού επιστρέψω.

Μήπως να μην....?

Μπα...

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

"ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ"ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ

"...Ή καλύτερα: τι άλλο παρά βία είναι στην ουσία της η αστική νομιμότητα;
Όταν έναν «ελεύθερο πολίτη», παρά τη θέληση του, με τον εξαναγκασμό, τον κλείνει ένας άλλος πολίτης σ' ένα μέρος στενό και ακατοίκητο, κι όταν τον κρατάν εκεί πέρα κάμποσο καιρό - όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα γίνει δυνάμει ενός ενιαίου βιβλίου, που λέγεται Ποινικός Νόμος, και το μέρος αυτό ονομαστεί «Πρωσσική Βασιλική Φυλα­κή», μετατρέπεται αμέσως σε πράξη ειρηνικής νομιμότητας. Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από ένα άλλο, παρά τη θέληση του, να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί «στρατιωτική υπηρεσία», ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Αν ένα πρόσωπο παρά τη θέληση του το στερήσουν άλλοι από ένα μέρος της ιδιοκτησίας του και του εισοδήματος του, κανένας δε θα διστάσει να πει ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτή η ληστεία θα ονομαστεί «είσπραξη άμεσων φόρων», πρόκειται μονάχα για εφαρμογή του νόμου.
Κοντολογής, ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σ' επιτακτικό κανόνα. Από τη στιγμή που οι διάφορες πράξεις βίας καθορίστηκαν σαν υποχρεωτικός κανόνας, το πράγμα αντικαθρεπτίζεται από την ανάποδη στο κεφάλι των αστών νομομαθών, καθώς και στο κεφάλι των οπορτουνιστων σοσιαλιστών: η «έννομος» τάξη παρουσιάζεται σαν ένα ανεξάρτητο δημιούργημα της «δικαιοσύνης» και η βία του κράτους σα μια απλή της συνεπεία, σα μια «κύρωση» των νόμων. Στην πραγματικότητα η αστική νομιμότητα (και ο κοινοβουλευτισμός σα νομιμότητα εν τω γίγνεσθαι) είναι ίσα-ίσα μια ορισμένη μορφή, που παίρνει η πολιτική βία της αστικής τάξης, της βίας που πάλι φυτρώνει πάνω στο οικονομικό έδαφος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης...".

Ξαναθυμάμαι τη Ρόζα τώρα που η μπόχα είναι το άρωμα μας, τώρα που ο πάτος είναι απύθμενος, τώρα που όλοι ναρκωμένοι σα ζόμπι νεκροζώντανοι παρακολουθούμε τσόντες, αυτοκτονίες, εξώγαμα, εκατομμύρια, ξεφτιλισμένους, ξεπουλημένους, ανήθικους.

2008 WISHES FOR THE NEW YEAR!

THE TIME IS NOW...

START LIVING!

Headless woman. (1961, Diane Arbus)

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Για να πάψω να είμαι

Για να πάψω να είμαι

Για να πάψω να είμαι

Αυτό που εξακολουθώ

να θέλω

να θέλω

να είμαι.

Kορίτσι.

NINA HAGEN UBER ALLES

"When I was growing up in East Germay, everyone said there was no God. So I started looking for it myself."

"I sing songs about UFOs, God, love , sex, seven, eight, nine, ten, eleven."

FOCUS ( ΦΑΚ ΑΣ)

Γεννήθηκα για να παρατηρώ.
Τόσο έντονα θα σας κοιτάζω που θα κομπλάρετε και θα μου ζητήσετε το λόγο.
Σκάω στα γέλια, στα μούτρα σας.
Σας παρατηρώ.
Παχύδερμα που προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπία στο σταματημένο μετρό.
Ξανθές γριές σαντρέ με πορτοκαλί κραγιόν σε μια μάζα ζαρωμένων χειλιών.
Πιτσιρίκια φθονέρα που τους χαμογελάς και γυρίζουν από την άλλη.
Τεχνοκράτες ζήτουλες που εκμεταλλεύονται την αδυναμία μου χώνοντας το βρωμόπανο τους στο τζάμι του αυτοκινήτου μου επειδή είμαι γυναίκα (πάντα τους ρωτώ γιατί η γυναίκα στη χώρα τους είναι σα ζώο...γέλανε με τα κάτασπρα δόντια τους).
Ζευγάρια που κοιτάζονται στα μάτια για να δουν αν είναι πιο γαμάτα από το σύντροφό τους.
Σκύλους που τα κάνουν στο δρόμο.
Φιλόζωους που δεν τα πατάνε αλλά ούτε και τα μαζεύουν.
Ταξιτζήδες που βρίζουν, έχουν πυτιρίδα και σε 12ωρη βάρδια δεν έχουν ανοίξει λίγο το παράθυρο να βγει η βρώμα.
Νεολαίους που πάσχουν από γεροντική άνοια.
Μεσήλικες που παλιμπαιδίζουν.
Μοναχικούς που διψάνε για άνθρωπο, έστω και ανθρωποειδές.
Υπερκοινωνικούς που δεν κατοικούνται μέσα τους από κανέναν...
Άλλη μια μέρα έφυγε έτσι..
Λοιπόν την κάνω.
Κάποιος νομίζω ότι με παρακολουθεί.

YOUR FUNERAL, MY TRIAL.

Επιζητώ την τιμωρία μου.....για όλα είμαι ικανή...για πράματα σκοτεινά που δεν τα χωρά ο νους σου...για όλα φταίω. Συνέχισε να με χτυπάς αλύπητα...

ANOTHER BRICK IN THE WALL

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΤΗ ΧΕΒΡΩΝΑ

Έκθεση απο το βιβλίο "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω " από το δάσκαλο Μαρτσέλο ντ' Όρτα.

Ο Δασκαλός μου

Ο δασκαλός μου λέγεται Μαρτσέλο ντ'Ορτα και είναι δικός μου απο την πρώτη τάξη, όταν πήγαινα στον παιδικό σταθμό δεν ήταν δικός μου.

Εγώ τον αγαπάω πάρα πολύ, γιατί αυτός είναι καλός και μας μαθαίνει ένα σωρό πράγματα. Αυτός είναι αναγκασμένος να μας χτυπάει γιατί εμείς δεν τον υπακούμε. Αυτός έχει ηλικία τριάντα χρονών, όμως είναι λίγο πιο μεγάλος από πέντε. Έχει μαλλιά λίγο καστανά και λιγό ξανθά. Το καλοκαίρι έρχεται μαυρισμένος, το χειμώνα όχι. Αυτός είναι λίγο ψηλός και λίγο κοντός παίζει μαζί μας και είναι αναγκασμένος να μας χτυπάει.

Αυτός δεν τα πηγαίνει καλά με τις άλλες δασκάλες, γιατί οι άλλες δασκάλες φωνάζουνε πάντα και είναι ψηλομύτες και όσο πιο γριές είναι τόσο πιο ψηλομύτες είναι, και καπνίζουνε πάντα στους διαδρόμους και δεν ξέρουνε τίποτα.

Ο δάσκαλος μου μας εξήγησε κάτι πράγματα που <<καθόλου δεν τα ξέρουνε αυτά τα πράγματα οι άλλες δασκάλες>>.

Ο δάσκαλος μου είναι πάρα πολύ καλός να ζωγραφίζει και όλοι έρχονται σε αυτόν, όμως δεν ξέρει να κάνει τις δουλίτσες των Χριστουγέννων και της γιορτής της μαμάς, και οι μαμάδες στρίβουνε τις μύτες τους.

Αυτός δε θέλει ποτέ κανένα δώρο στο τέλος του χρόνου αλλά εμείς του κάνουμε πάντα το ίδιο. Εγώ αυτό το χρόνο θα του φέρω ένα δώρο που θα το πληρωσω 10.000 λιρέτες και η μαμά θα βάλει μισά μισά με τη μαμά του Αρμαντούτσο.

Who's afraid of Virginia Woolf?

"Η κάτωθι υπογεγραμμένη Βιρτζίνια Γουλφ, ορκίζομαι ότι : 1) Μετά το γεύμα θα ξαπλώνω για μισή ώρα ανάσκελα , με το κεφάλι πάνω στα μαξιλάρια. 2) Θα τρώω ακριβώς τόσο όσο αν δεν ήμουν μόνη. 3) Θα ξαπλώνω κάθε βράδυ στις 22.25 και θα κοιμάμαι αμέσως. 4) Θα παίρνω το πρωινό μου στο κρεβάτι. 5) Θα πίνω ένα γεμάτο ποτήρι γάλα το πρωί. 6) Σε ορισμένες περιπτώσεις θα αναπαύομαι στον καναπέ, δε θα περιφέρομαι ούτε μέσα στο σπίτι ούτε έξω...7) Θα είμαι φρόνιμη. 8) Θα είμαι ευτυχισμένη."

"Όχι αντίο, όχι υποταγή , αλλά κάποιος που αποχωρεί, για να εισχωρήσει στα σκοτάδια."

FACE to FACE

Ας γνωριστούμε.
Όσο το επιτρέπει το μέσο, οι αναστολές μας , ο χαμηλός φωτισμός και η ευκαιριακή συνθήκη στην οποία υποκλινόμαστε…
Οι στίχοι ανήκουν στον Eλύτη από τη ‘Μαρία Νεφέλη’ ( Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα). Ακούω γέλια μέσα στο κεφάλι μου. Που είναι η μέρα μου; Δηλαδή;
Όσο για το υπέροχο , γερμανοεξπρεσιονιστικό πρόσωπο ανήκει όχι σε μένα αλλά στη Diamanda Gallas. Θα’θελα πολύ να ήταν το δικό μου αυστηρό πρόσωπο. Θα έκοβα το βήχα σε όλους αυτούς που με γαμάνε άθελα τους ..ίσως γιατί η δικιά μου φάτσα τους στρώνει κόκκινο χαλί και τους λέει «ΠΕΡΑΣΤΕ».
Για αυτό σου λέω ….κοίτα κατάματα , σταθερά. Δες το απέναντι πρόσωπο και θυμήσου. ΄Ολα εκείνα που κάποτε συνάντησες και ήταν σκοτεινά, θλιμμένα, μίζερα, κακιασμένα, ζαρωμένα από φόβο και μαρασμό, τα μοναχικά, τα ένοχα, τα κλαψομούνικα, τα γλοιώδη, τα ανέκφραστα με ή χωρίς μπότοξ, τα δήθεν, τα ιδιότροπα, τα ζηλόφθονα , τα φανατισμένα, τα προσωπεία . Θυμήσου και κάνε τη σύγκριση! Και φύγε μακριά ή κρύψου!

ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ

ΚΙΘΑΡΕΣ
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει, στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει, μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις, χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε. Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε. Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.