2008 WISHES FOR THE NEW YEAR!

THE TIME IS NOW...

START LIVING!

Headless woman. (1961, Diane Arbus)

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Θέλω να γίνω γυναίκα.

Για να πάψω να είμαι

Για να πάψω να είμαι

Για να πάψω να είμαι

Αυτό που εξακολουθώ

να θέλω

να θέλω

να είμαι.

Kορίτσι.

NINA HAGEN UBER ALLES

"When I was growing up in East Germay, everyone said there was no God. So I started looking for it myself."

"I sing songs about UFOs, God, love , sex, seven, eight, nine, ten, eleven."

FOCUS ( ΦΑΚ ΑΣ)

Γεννήθηκα για να παρατηρώ.
Τόσο έντονα θα σας κοιτάζω που θα κομπλάρετε και θα μου ζητήσετε το λόγο.
Σκάω στα γέλια, στα μούτρα σας.
Σας παρατηρώ.
Παχύδερμα που προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπία στο σταματημένο μετρό.
Ξανθές γριές σαντρέ με πορτοκαλί κραγιόν σε μια μάζα ζαρωμένων χειλιών.
Πιτσιρίκια φθονέρα που τους χαμογελάς και γυρίζουν από την άλλη.
Τεχνοκράτες ζήτουλες που εκμεταλλεύονται την αδυναμία μου χώνοντας το βρωμόπανο τους στο τζάμι του αυτοκινήτου μου επειδή είμαι γυναίκα (πάντα τους ρωτώ γιατί η γυναίκα στη χώρα τους είναι σα ζώο...γέλανε με τα κάτασπρα δόντια τους).
Ζευγάρια που κοιτάζονται στα μάτια για να δουν αν είναι πιο γαμάτα από το σύντροφό τους.
Σκύλους που τα κάνουν στο δρόμο.
Φιλόζωους που δεν τα πατάνε αλλά ούτε και τα μαζεύουν.
Ταξιτζήδες που βρίζουν, έχουν πυτιρίδα και σε 12ωρη βάρδια δεν έχουν ανοίξει λίγο το παράθυρο να βγει η βρώμα.
Νεολαίους που πάσχουν από γεροντική άνοια.
Μεσήλικες που παλιμπαιδίζουν.
Μοναχικούς που διψάνε για άνθρωπο, έστω και ανθρωποειδές.
Υπερκοινωνικούς που δεν κατοικούνται μέσα τους από κανέναν...
Άλλη μια μέρα έφυγε έτσι..
Λοιπόν την κάνω.
Κάποιος νομίζω ότι με παρακολουθεί.

YOUR FUNERAL, MY TRIAL.

Επιζητώ την τιμωρία μου.....για όλα είμαι ικανή...για πράματα σκοτεινά που δεν τα χωρά ο νους σου...για όλα φταίω. Συνέχισε να με χτυπάς αλύπητα...

ANOTHER BRICK IN THE WALL

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΤΗ ΧΕΒΡΩΝΑ

Έκθεση απο το βιβλίο "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω " από το δάσκαλο Μαρτσέλο ντ' Όρτα.

Ο Δασκαλός μου

Ο δασκαλός μου λέγεται Μαρτσέλο ντ'Ορτα και είναι δικός μου απο την πρώτη τάξη, όταν πήγαινα στον παιδικό σταθμό δεν ήταν δικός μου.

Εγώ τον αγαπάω πάρα πολύ, γιατί αυτός είναι καλός και μας μαθαίνει ένα σωρό πράγματα. Αυτός είναι αναγκασμένος να μας χτυπάει γιατί εμείς δεν τον υπακούμε. Αυτός έχει ηλικία τριάντα χρονών, όμως είναι λίγο πιο μεγάλος από πέντε. Έχει μαλλιά λίγο καστανά και λιγό ξανθά. Το καλοκαίρι έρχεται μαυρισμένος, το χειμώνα όχι. Αυτός είναι λίγο ψηλός και λίγο κοντός παίζει μαζί μας και είναι αναγκασμένος να μας χτυπάει.

Αυτός δεν τα πηγαίνει καλά με τις άλλες δασκάλες, γιατί οι άλλες δασκάλες φωνάζουνε πάντα και είναι ψηλομύτες και όσο πιο γριές είναι τόσο πιο ψηλομύτες είναι, και καπνίζουνε πάντα στους διαδρόμους και δεν ξέρουνε τίποτα.

Ο δάσκαλος μου μας εξήγησε κάτι πράγματα που <<καθόλου δεν τα ξέρουνε αυτά τα πράγματα οι άλλες δασκάλες>>.

Ο δάσκαλος μου είναι πάρα πολύ καλός να ζωγραφίζει και όλοι έρχονται σε αυτόν, όμως δεν ξέρει να κάνει τις δουλίτσες των Χριστουγέννων και της γιορτής της μαμάς, και οι μαμάδες στρίβουνε τις μύτες τους.

Αυτός δε θέλει ποτέ κανένα δώρο στο τέλος του χρόνου αλλά εμείς του κάνουμε πάντα το ίδιο. Εγώ αυτό το χρόνο θα του φέρω ένα δώρο που θα το πληρωσω 10.000 λιρέτες και η μαμά θα βάλει μισά μισά με τη μαμά του Αρμαντούτσο.

Who's afraid of Virginia Woolf?

"Η κάτωθι υπογεγραμμένη Βιρτζίνια Γουλφ, ορκίζομαι ότι : 1) Μετά το γεύμα θα ξαπλώνω για μισή ώρα ανάσκελα , με το κεφάλι πάνω στα μαξιλάρια. 2) Θα τρώω ακριβώς τόσο όσο αν δεν ήμουν μόνη. 3) Θα ξαπλώνω κάθε βράδυ στις 22.25 και θα κοιμάμαι αμέσως. 4) Θα παίρνω το πρωινό μου στο κρεβάτι. 5) Θα πίνω ένα γεμάτο ποτήρι γάλα το πρωί. 6) Σε ορισμένες περιπτώσεις θα αναπαύομαι στον καναπέ, δε θα περιφέρομαι ούτε μέσα στο σπίτι ούτε έξω...7) Θα είμαι φρόνιμη. 8) Θα είμαι ευτυχισμένη."

"Όχι αντίο, όχι υποταγή , αλλά κάποιος που αποχωρεί, για να εισχωρήσει στα σκοτάδια."

FACE to FACE

Ας γνωριστούμε.
Όσο το επιτρέπει το μέσο, οι αναστολές μας , ο χαμηλός φωτισμός και η ευκαιριακή συνθήκη στην οποία υποκλινόμαστε…
Οι στίχοι ανήκουν στον Eλύτη από τη ‘Μαρία Νεφέλη’ ( Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα). Ακούω γέλια μέσα στο κεφάλι μου. Που είναι η μέρα μου; Δηλαδή;
Όσο για το υπέροχο , γερμανοεξπρεσιονιστικό πρόσωπο ανήκει όχι σε μένα αλλά στη Diamanda Gallas. Θα’θελα πολύ να ήταν το δικό μου αυστηρό πρόσωπο. Θα έκοβα το βήχα σε όλους αυτούς που με γαμάνε άθελα τους ..ίσως γιατί η δικιά μου φάτσα τους στρώνει κόκκινο χαλί και τους λέει «ΠΕΡΑΣΤΕ».
Για αυτό σου λέω ….κοίτα κατάματα , σταθερά. Δες το απέναντι πρόσωπο και θυμήσου. ΄Ολα εκείνα που κάποτε συνάντησες και ήταν σκοτεινά, θλιμμένα, μίζερα, κακιασμένα, ζαρωμένα από φόβο και μαρασμό, τα μοναχικά, τα ένοχα, τα κλαψομούνικα, τα γλοιώδη, τα ανέκφραστα με ή χωρίς μπότοξ, τα δήθεν, τα ιδιότροπα, τα ζηλόφθονα , τα φανατισμένα, τα προσωπεία . Θυμήσου και κάνε τη σύγκριση! Και φύγε μακριά ή κρύψου!

ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ

ΚΙΘΑΡΕΣ
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει, στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες. Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη, στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει, μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις, χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε. Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε. Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.